Νέοι δίσκοι παντού...
Έπεσε πολλή έμπνευση το 2017
Καθώς το 2017 αποδεικνύεται άξιος συνεχιστής του 2016, με το σύμπαν να γαμιέται ολοσχερώς και εμάς να κάνουμε κύκλους γύρω από τους εαυτούς μας, το μόνο που ίσως μας σώζει είναι οι απανωτές καινούριες κυκλοφορίες από μουσικούς που αγαπάμε και εμπιστευόμαστε. Και εντάξει, μπορεί να μην είναι όλα διαμάντια, τουλάχιστον , όμως, μας κρατούν σε εγρήγορση και μεταθέτουν τις δημόσιες συζητήσεις από τα αιώνια μνημόνια και υπαρξιακά τέλματα σε πιο ανάλαφρα debate τύπου: είναι το Don’t Get Lost ισάξιο του Little Birds (όχι);
Εκτός από τους Brian Jonestown Massacre, έμπνευση είχαν οι Black Angels που μας έριξαν το τυράκι Currency ανακοινώνοντας ότι στις 21 Απριλίου (!) θα κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ, Death Song. Τίτλος που ολοκληρώνει την ωδή στους Velvet Underground καθώς και το όνομα της μπάντας είναι από το τραγούδι "The Black Angel's Death Song". Ηλεκτρονίζον πρώτο δείγμα, που πολλούς τους ξίνισε, αλλά τι να κάνουμε, τα παιδιά ακολουθούν τα hype της εποχής και όπως φαίνεται, τον Σεπτέμβρη θα το γεμίσουν το Piraeus Academy. Στίχοι με σωστό μήνυμα – να τα λέμε και αυτά.
Νέα ψυχεδέλεια κυκλοφόρησαν και οι King Gizzard & The Lizard Wizard, το Flying Microtonal Banana. Η μπάντα που πάσχει και επίσημα από OCD βάζοντας στους εαυτούς τους περιορισμούς τύπου όλα τα κομμάτια ίδια διάρκεια (Quarters!, 2015) ή όλα να συνδέονται με μια ατελείωτη λούπα (Nonagon Infinity, 2016), αυτή τη φορά το τερμάτισε παραγγέλνοντας ειδική κιθάρα που επιτρέπει χρονικά διαστήματα μικρότερα από τα ημιτόνια που διέπουν την δυτική μουσική. “Toxic air is/Here to scare us/Fatal fumes from/Melting ferrous” μας λένε στο “Open Water” που μουσικά είναι κάπως πιο χαλαρό αλλά στιχουργικά εμφανώς πιο δεικτικό.
Έμπνευση είχε και ο Lanegan, μάλλον ποτέ δε σταμάτησε να έχει. Επιστρέφει, λοιπόν, στις 28 Απριλίου, με το Gargoyle. Πρώτο δείγμα γραφής, το Nocturne, ντέρτικο, όπως αρμόζει σε Lanegan, αλλά φυσικά όχι κλαψο-κατάσταση. Όπως λέει και ο ίδιος, τα τελευταία χρόνια γράφει καλύτερη μουσική αλλά το ενδιαφέρον του παραμένει ζωντανό εξαιτίας της συνεργασίας του με διαφορετικούς ανθρώπους. Μεταξύ αυτών που κάλεσε για βοήθεια είναι o Josh Homme των Queens of the Stone Age και ο Greg Dulli των Afghan Whigs.
Και μια που είπαμε Afghan Whigs, ας μιλήσουμε για το Demon in Profile, το πρώτο κομμάτι που έβγαλαν πρόσφατα από το νέο δίσκο , “In Spades”, που θα δει το φως το ηλιου στις 5 Μαΐου από τη Sub Pop. Αν και θα περιμέναμε λίγη περισσότερη βρωμιά στις κιθάρες και στη φωνή, μας άρεσε και το βάζουμε και στην εκπομπή αλλά και στα dj sets. Μάλλον για να το παίξουμε έξυπνοι και ψαγμένοι.
Ακολουθούν οι Jesus and Mary Chain που μετά την επανένωσή τους του 2007, αποφάσισαν να βγάλουν και ένα δίσκο δέκα χρόνια μετά, να έχουν και κάτι καινούριο να παίζουν στα lives, μη βαριέται ο κόσμος. Καλή μουσική, τίποτα το παραπάνω. Απλά, πρέπει λίγο να χαλαρώσουν. Γενικά. Εμείς ξεχωρίσαμε αυτό.
Ty Segall, τι να λέμε τώρα. Ο άνθρωπος κάνει σεξ με την κιθάρα και τα μυαλά μας. Στην προκειμένη, σπάει κιθάρες, με το Break a Guitar, βγάζοντας δίσκο ονόματι Ty Segall. Ty Segall. Τα λέει όλα από μόνος του. Και το ξέρει και ο ίδιος προφανώς. Αυτός, προς το παρόν, δεν έχει ανακοινώσει live στην Ελλάδα, οπότε το γλιτώνουμε το συναυλιοδάνειο.
Τελευταίος και καλύτερος, ο Thurston Moore, ο πιο κουλ και γαμάτος τύπος (ναι, καμιά αντικειμενικότητα). Αναγγέλλει φρέσκο, επερχόμενο άλμπουμ και ευρωπαϊκό τουρ και για να το κάνει πιο δελεαστικό βγάζει μια νέα κομματάρα, Cease Fire. “Melt down your guns and kiss your neighbor”: παρόλο που ο ίδιος δηλώνει ότι πρόκειται για έναν ύμνο στην αγάπη και επιτέλους κάντε όλοι ανακωχή, το τραγούδι, η κιθάρα δηλαδή, πυροβολεί προς κάθε κατεύθυνση. Ο ίδιος επιμένει, βέβαια, μόνο αγάπη ρε μουνιά, αλλά εμείς δεν πειθόμαστε.
Να σημειωθεί ότι καινούρια κομμάτια έβγαλαν και οι Gorillaz. Andromeda και Saturnz Barz. Ολόκληρο άλμπουμ και αυτοί τον Απρίλιο. Στις 28. Δεν ξέρω, δεν έχω καταλήξει ακόμα. Ακούστε τα και πείτε μου εσείς άποψη.
